این بقعه از بقاع نامی و مشهور اصفهان است، و بر طبق کتیبههای موجود شاه علاءالدین محمد که در قرن نهم هجری میزیسته در این محل مدفون شده، اصل بنا بدوره تیموری است که سپس در زمان سلاطین صفوی تعمیر ومرمت گردیده ، تزئینات کاشیکاری وگچبری و کتیبه داخل بقعه از لحاظ زیبائی و نفاست قابل کمال توجه است .  این بقعه دارای گنبد و ایوان است، کتیبه های گچبری نظم و نثر فارسی و عربی و کاشیکاری معر آن جلوه خاصی باین بقعه بخشیده است، از متن کتیبه گچبری داخل بقعه که بخط صحیفی و مورخ بسال 1013 هجری است معلوم میشود که رد زمان شاه عباس اول صفوی مرمت شده است. 

سردر مدرسه و خانقاه نصرآباد 3 کیلومتری مغرب اصفهان ثبت تاریخی 235  

خانقاه نصراباد بوسیله صدرالدین علی طبیب بنا شده ، در سردر خانقاه کتیبه ای بخط ثلث از کاشی معرق باقیمانده ، که معرف سال ساختمان بنا در نیمه اول قرن نهم ( 854 هجری قمری ) میاشد. کتیبه های سردر مدرسه و خانقاه که بنظم و نثر فارسی و عربی میباشد جلوه خاصی باین مقام داده است، مقبره شیخ ابوالقاسم نصرآبادی و چند قبر دیگر در جوار خانقاه و ایوان باقیمانده است.

ساختمان این کاخ ، در حال حاضر محل باشگاه افسران اصفهان ، در عداد بناهائی است که در دوره تیمور و جانشینان وی ساخته شده، از کاخ مزبور اینک دو تالار بزرگ و چندین اطاق و ایوان بلندی برجای مانده، مقرنس کاری آجری و گچبی های آن مورد توجه میباشد. 

یک قطعه سنگ بسیار ارزنده و نفیسی که دارای کتیبه منظومی از قرن یازدهم هجری قمری است در محوطه باغ موجود است. 

ساختمان مسجد هفشویه متعلق بدوران سلجوقیان است ، در حال حاضر محراب گچبری زیبائی از آن بنا باقیمانده ، که شامل خطوط کوفی نیز میباشد. گچبریهای این محراب شباهت زیادی با آثار تزئینی بقعه پیر بکران دارد، تزئینات گچبری آن شامل گل و بوته و ریزه کاریهای ظریف و کتیبه هائی بخط کوفی و بنائی میباشد. گنبد مسجد فروریخته و پایه مناره آجری سلجوقی آن باقی است

از بقعه یا خانقاه شیخ ابو مسعود سردر قابل توجهی باقیمانده که در بالای سردر آن کتیبه هائی بخط ثلث و طغری با تزئینات کاشیکاری بنظر میرسد، در این کتیبه نام سلطان یعقوب آق قویونلو و سال 895 هجری قمری ثبت شده، زیبائی و عظمت کاشیکاری سردر موجب شهرت این بنای تاریخی شده است. 

ین دو مناره قدیمی برفراز سردر مدرسه ای از دوران آل مظفر باقی مانده است که قسمتی از آنها ریخته شده، بدنه این دو مناره آجری و در روی  آن کمربندی از کاشیکاری وجود دارد، ساختمان این دو مناره را عده ای باواخر دوره سلجوقی نسبت داده ، و برخی تاریخ ساختمان آنرا بدوران سلطان محمد آل مظفر منسوب میدارند. 

در جنب این دو مناره گنبد کاشیکاری مقبره سلطان بخت آغا که زوجه سلطان محمود آل مظفر است باقیمانده ، ساختان این مقبره بر طبق کتیبه روی سنگ قبر باید در حدود سال 769 هجری قمری باشد. 

در بدنه دو مناره کتیبه هایی بخط آجری بر زمینه کاشی فیروزه ای خوانده میشود، در سردر با شکوه آن نیز کلمات ، یا دیّان ، یا منّان ، یا حنّان ، الملک لله ، العزت لله دیده می شود.

ساختمان تاریخی درب امام متعلق بقرن نهم هجری بوده و بر طبق کتیبه درون گنبد در سال 857 هجری و زمان جهانشاه آق قویونلو بنا شده است، درب امام دارای دو گنبد کاشیکاری و سه صحن و دو سردر ورواق و دهلیز و مدفن، دو امامزاده و آرامگاه مادر جهانشاه قراقویونلو نیز میباشد، این بنا از لحاظ معماری و کاشیکاری معرق و کتیبه گچبری و خطوط عالی از ابنیه بسیار مشهور تاریخی است، در دوران پادشاهان صفوی تعمیرات کلی در آن بعمل آمده، کتیبه خط ثلث و کاشیکاری معرق سردر نفیس و زیبای تاریخی این بقعه جزء زیاترین آثار هنری زمان جهانشاه قراقویونلو است. 

مدرسه امامی که از مدارس بسیار قدیمی و زیبا و معروف اصفهان است در مجاورت مقبره باباقاسم واقع شده ساختمان این بنا دو طبقه است، و دارای کاشیکاری معرق نیز میباشد کتیبه ای بخط کوفی در پیشانی بنا دارد. در پایان کتیبه دیگر این بنا تاریخ 725 هجری قمری خوانه میشود. بنای مدرسه امامی مربوط به قرن هشتم هجری و دوران آل مظفر است.

مدرسه و مقبره بابقاسم که بانی آن بر طبق کتیبه تاریخی سردر سلیمان ابن الحسن طالوت دامغانی است در سال 741 هجری بنا شده، مدرسه باباقاسم در جوار آرامگاهش بوده است، این بنای تاریخی در زمره زیباترین نمونه های معماری نیمه اول قرن هشتم هجری میباشد . در سردر آرامگاه کاشیکاری و مقرنس سازی ، قطار بندی جالبی با کتیبه ای بخط محمدرضا امامی بسال 1044 هجری باقیمانده است، گنبد هرمی شکل آجری آن با نقوش کاشیکاری جزء زیباترین ساختمانهای تاریخ اصفهان بشمار میرود. در داخل گنبد مقبره باباقاسم کتیبه و خطوط بنائی زیادی بر روی کاشی فیروزه ای نقش شده است، از جمله کتیبه هلال بالای محراب است که بخط ثلث سفید برکاشی معرق لاجوردی نوشته شده و حاکی از ساختمان این عمارت و روضه بدستور سلیمان ... طالوت دامغانی است. دو لوح سنگی در خارج بقعه باقیمانده است. سنگ قبری بنام پهلوان میرزاعلی مورخ بسال 985 هجرقمری در داخل این مقبره بنظر میرسد. 

این مسجد در زمره مساجد چهار ایوانی است که دارای گنبد آجری ، محراب گچبری زیبا و مزین بکتیبه کوفی و نقوش عالی بوده است و در عداد ابنیه جالب مفعولی و متعلق بقرن هشتم هجری است.