بنای جامع گلپایگان از مساجد مهم تاریخی دوران سلجوقی است، این مسجد دارای صحن و شبستان وسیع و گنبد بزرگ آجری نیز میباشد ، و متعلق بزمان محمد بن ملکشاه است، از حیث نکات فنی و ساختمانی دارای امتیازات فراوانی میباشد. از خصوصیات مسجد و گنبد  آن دارا بودن کتیبه های کوفی آجری متعدد و تزیینات فراوان دوره سلجوقی است ، در متن کتیبه کوفی گنبد نام محمدبن ملکشاه خوانده میشود، دراطراف محراب بزرگ زیر گنبد در متن کتیبه ای نام بانی اینبنای عظیم را « ابونصر ابراهیم بن محمد بن ابراهیم » آوردهاند ، همچنین بر بدنه های مختلف شبستان نام بزرگان دین و جملات مذهبی را بخط کوفی آجری نوشته اند. در زمان فتحعلیشاه قاجار شبستانهای ساده طرفین گنبد و بناهای شرقی و غربی مسجد را احداث نموده و بر ساختمان گنبد عهد سلجوقی افزوده اند ، ساختمان گنبد سلجوقی متعلق باوائل قرن ششم هجری قمری است ( 498 - 511 هجری ) . 

در سی کیلومتری شهرضا بنای کاروانسرای مهیار که از نمونه های عالی و برجسته سبک معماری و ساختمانی سراهای کاروانی صفوی است باقیمانده است، ساختمان این بنای عظیم را که دارای صحن و سردر و حجرات و یک رشته تزئینات خاص میباشد بدوره شاه سلیمان صفوی نسبت میدهند. 

این بقعه در 15 کیلومتری جنوب شهرضا و سر راه اصفهان بشیراز قرار دارد شامل صحن و تعدادی حجره است ، و در قسمت شرقی آن صحن و رواقی ساخته شده که مدخل بقعه در این رواقی ساخته شده که مدخل بقعه در این رواق واقع میباشد. 

گنبد آجری این بقعه دارای دوازده ترک و نظیر گنبد بابا رکن الدین در تخت فولاد اصفهان است. بنای اصلی این بقعه متعلق بدوران مغول است لیکن تزیینات درون رواق و گچبری و نقاشی آن از دوره صفویه است. 

این بقعه در حد شمال شهرستان شهرضا سر راه اصفهان بشیراز قرار گرفته دارای سردر و صحن با صفا و گنبد کاشیکاری میباشد و متعلق باواخر دوره صفوی است.  

در این بقعه گذشته از کتیبه ضریح ، کتیبه های دیگری از نظم و نثر بردرهای خاتم و الواح ثبت شده ، که معرف تعمیرات و آئینه کاری و تهیه ضریح نقره و سایر اصلاحات این آستانه در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری قمری میباشد.

مسجد اما حسن از بناهای قرن ششم هجری میباشد، این مسجد دارای سردری زیبا مزین بکتیبه هایی بخط کوفی در متن کاشی فیروزه ای است، سردر و باقیمانده مناره و شبستان و محراب گچبری آن نماینده کامل و جالب ساختمان های دوره سلجوقی و تزیینات آن عهد است. 

زواره مسجد پامنار 190 کیلومتری اصفهان ثبت تاریخی 108 

در مسجد پامنار که اساس آن متعلق بدوره سلجوقیان است و دارایشش ایوان در ضلع جنوبی و مناره ای از آجر میباشد، یک رشته تزیینات هنری از نوع گچبریهای ظریف در محراب و داخل ایوانها دیده میشود، بالاخص خطوط ثلث گچبری داخل هلال محراب جلب توجه می نماید. 

مناره این مسجد در سال 461 هجری قمری بنا شده و از نظر قدمت دومین مناره ایران است ( اولین مناره متعلق بمسجد ساوه است که مورخ بسال 453 هجری قمری است) . کتیبه کوفی آجری مورخ این مناره در عداد زیباترین کتیبه های قرن پنجم هجری قمری بشمار میرود. 

زواره ( 12 کیلومتری اردستان ) مسجد جامع ثبت تاریخی 283  

این مسجد از بناهای قرن ششم هجری قمری میباشد. بنای آن شامل صحن و گنبد آجری و محراب است. کتیبه ای که معرف تاریخ این جامع سلجوقی است در قسمت فوقانی نماهای اطراف صحن مسجد قراردارد و بر طبق تحقیقی که بعمل آمده تاریخ آن سال 530 هجری قمری میباشد. 

در این مسجد تاریخ سال 531 هجری قمری هم خوانده میشود. بطور کلی میتوان گفت که جامع زواره در سال 530 هجری قمری ساخته شده و بعداً محراب نفیس با حاشیه زیبا بآن افزوده شده، تا اینکه تمام بنا در سال 551 هجری قمری بپایان رسیده است

مسجد جامع اردستان از مساجد بسیار زیبای دوران سلجوقی بشمار میرود . این جامع دارای شبستان و گنبد آجری و ایوان بزرگی است، در طرفین شبستان بزرگ شبستانهای کوچکتری ساخته شده، و صحن آن دارای ایوان و غرفاتی میباشد. 

این بقعه که شامل گنبد و ساقه هشت گوش میباشد دارای صحن وسیع و محوطه مرکزی و طاقنماهائی است که دورادور محوطه  را فرا گرفته ، روکش گنبد و ساقه و پشت بغلهای طاقنمای آن مزین بکاشیکاری زیبائی بوده است که هم اکنون نمونه های چندی از آن باقی میباشد. این بنا مربوط باوائل دوره قاجار ودارای تاریخ 1204 هجری قمری است. 

این قلعه که در شرق رودخانه زاینده رود و در حوزه لنجان قرار دارد بنام « قلعه خان لنجان » هم نامیده میشود . این قلعه که از سنگ و آجر با ملاط ساروج ساخته شده بر روی سه شاخه از ارتفاعات بنا گردیده . اصل بنای ن متعلق بدوران ساسانی است که سپس در دوره سلجوقی ضمن تصرفاتی الحاقاتی بآن هم نموده اند .