گردشگری، ایران گردی، مدیریت جهانگردی
به قلم شهرزاد عابدینی
به سردبیری شهرزاد عابدینی
به سردبیری شهرزاد عابدینی
تجربههای سفر، اثرات ژرف و عمیقی بر جامعه و مسافر دارد، زیرا اغلب تجربیات سفر جزء مهمترین و برجستهترین خاطرات زندگی است. (الوانی،1385: 156). سفر، تأثیرات برجسته و مشخصی بر درک ملی و شناسایی سایر افراد دارد. حضور بازدیدکنندگان در هر کشوری بر الگوی زندگی افراد بومی تأثیر میگذارد. بازدید کنندگان نیز تحت تأثیر فرهنگ کشور میزبان و ارزشهای موجود در آن قرار میگیرند.
گردشگری مانند صنعت فولاد یا انرژی برونداد فیزیکی یا بازده مشخص و قابل سنجش ندارد (1997: 1،جفرسون و لیکوریش( ، لذابرخی گردشگری را «حرکت مردم» و فشار تقاضا برای خدمات توصیف کردهاند، نه صنعت. اسمیت (1995)استدلال میکند که بهتر است گردشگری را مجموعهای از چندین صنعت مرتبط در نظر بگیریم (لومسون، 1997: 10) تفاوت اساسی دیگر بین گردشگری و سایر صنایع در این است که گردشگران برای دریافت محصول باید سفر کنند، در حالی که محصولات دیگر از محل تولید به محل مصرف ارسال میشود.
«بازاریابی گردشگری یک روند مدیریت فنی شامل پیشبینی نیازها و جلب رضایت گردشگران فعلی و آتی است، به طوری که شرکتهای مسافرتی و عرضه کنندگان را در رقابت با یکدیگر قرار داده است.
مقدمه
صنعت گردشگری یکی از بزرگترین و پربازدهترین فعالیتهای اقتصادی در دنیا است که بالاترین میزان ارزش افزوده را ایجاد میکند و بطور مستقیم و غیر مستقیم، سایر فعالیتهای اقتصادی و فرهنگی را تحت تاثیر قرار میدهد. گردشگری یکی از منابع عمده درآمدزایی و ایجاد اشتغال در جهان به شمار میآید به طوریکه بسیاری از آن به عنوان صنعت اول دنیا یاد میکنند.
«معصومه باکوچی» با حکم رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری - محمدشریف ملکزاده - بهعنوان رییس مجموعهی تاریخی - فرهنگی نیاوران منصوب شد.
به گزارش خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این مجموعه در حدود 30 سال گذشته با تغییرات گاه و بیگاه مدیران، دوران پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است. اکنون نیز پشت صندلی ریاست نیاوران «معصومه باکوچی» مدیریت بر چنین مجموعهای را تجربه میکند. او که دهمین مدیر کاخ - موزهی نیاوران بهشمار میرود، پیش این مسئولیت، نایب رییس فدراسیون اسکواش بانوان بوده است.
آشنایی با کاخ و موزه سعدآباد - تهران
بخش دلانگیزی در شمال شهر تهران در کوهپایههای توچال و دره سرسبز دربند وجود دارد که مجموعه سعدآباد با یک میلیون و صد هزارمترمربع وسعت در این گستره قرار گرفته است.
سعدآباد از شمال با کوههای البرز، از شرق با گلابدره، از غرب با ولنجک و از جنوب با تجریش همسایگی دارد و در زمان قاجار محل استقرار و سکونت تابستانی شاهان این سلسله بوده است.
پس از کودتای 1299 در وسعتی تازه و الحاق باغهای مختلف، این مکان به اقامتگاه تابستانی پهلوی اول تبدیل شد.
کاخ و کوشکهایی به مناسبت و ضرورتهای گوناگون در جای جای این پهنه به فاصلهای از بازمانده بناهای قاجار سر برآورده که طی سالیان به چهارده کاخ کوچک و بزرگ، هرکدام به سبک و شیوهای در معماری رسیده است.
در زمان پهلوی اول، سراسر باغ سعدآباد از رودخانه دربند مشروب میشد. رضاپهلوی آب رودخانه دربند را خریداری کرد و به آبیاری این باغ اختصاص داد ولی پهلوی دوم 12 ساعت از آب رودخانه را به رعایا داد.
اگر چه تاريخچه كاخ گلستان به زمان شاه عباس صفوي ( 988 ه.ق ) بر مي گردد و بخشي از سفرنامه پيترو دلا واله (در سال 1028 ه.ق كه شهر تهران را با چنارستاني كه قصر سلطنتي را احاطه كرده بوده ، توصيف نموده است ( سر آغازي بر ارگ سلطنتي ) خود مويد اين نكته است ، و در سلسله هاي بعد كم يا بيش نيز مو رد توجه واقع شده تا اينكه در عهد كريمخان زند ما بين سالهاي 1173 تا 1180 ه.ق نيز اين مجموعه با ساخت ديوانخانه اي دچار تغييرات اساسي گرديده ، ولي اهميت واقعي ارگ را مي توان به دوران آقا محمدخان قاجار نسبت داد .