پیش بینی رشد گردشگری تا سال 2020 – سازمان جهانی گردشگری

لزوماً نباید درآمدهای حاصله از گردشگری را به خود این صنعت یا خدمات اختصاص داد بلکه بهتر آن است این درآمدها را صرف امور زیربنایی و بنیادی جامعه نمود که در دراز مدت اثرات مثبت خود را بر گردشگری نیز خواهد گذاشت مثل احداث بزرگراه‌ها، ریل‌های استاندارد، توسعه ناوگان هوایی، خطوط کشتیرانی، کاهش آلودگی محیط زیست.

گردشگری و اشتغال: اشتغال ایجاد شده توسط جهان‌گردی، بر سه نوع می باشد.

1)اشتغال مستقیم: اشخاصی كه در مؤسسات مرتبط با جهان‌گردی كار می‌كنند از قبیل هتل‌ها، رستوران‌ها، فروشگاه‌های توریستی و آژانس‌های سیر و سفر.

2)اشتغال غیر مستقیم: مشاغل ایجاد شده در بخش‌های عرضه از قبیل كشاورزی، شیلات و صنایع.

3)اشتغال اِلقایی: اشخاصی كه از طریق خرج كردن درآمدی كه شاغلان مستقیم و غیر مستقیم كسب كرده‌اند، حمایت می‌شوند.

فرصت‌های شغلی در این بخش وجود دارد موقتی است و مهمترین دلیل برای جریان شغلی زیاد در این بخش عدم امنیت شغلی در این حوزه است .

تأثیر درآمدی گردشگری: امروزه سهم زیادی از درآمد برخی کشورها از محل فعالیت‌های گردشگری است. مسافرت و جهانگردی در تولید ناخالص ملی نقش والایی را ایفاد می‌کند. گردشگری علاوه بر ایجاد اشتغال موجب درآمد ملی می‌شود که بخشی از درآمد به صورت درآمد ارزی حاصل می‌شود. درآمدهای گردشگری عبارتند از مقدار ارزی که بازدیدکنندگان خارجی به داخل کشور می‌آورند و خرج می‌کنند.

قسمت اعظم درآمدهای ناشی از گردشگری بیشتر به مناطقی از جهان اختصاص دارد که از اوضاع اقتصادی و رفاهی بهتری نسبت به بقیه نقاط جهان برخوردارند در این خصوص می‌توان به اتحادیه اروپا، آمریکای شمالی و آسیای شرقی اشاره کرد. جالب آنکه بیشترین مولدین گردشگری را نیز همان کشورهای عمده پذیرای گردشگران تشکیل می‌دهند مثل آمریکا، آلمان، ژاپن، انگلیس، فرانسه و ایتالیا.

جهانگردی و درآمد ارزی:
مطلوب‌ترین اثر جهان‌گردی ارزی است كه وارد كشور می‌شود (همایون، 1384: 23). ارز خارجی حاصل از جهان‌گردی بین‌المللی، شامل محاسبه درآمدهای ناخالص ارز خارجی است (كل ارز خارجی كه جهان‌گردان خارجی هزینه می‌كنند، و درآمد خالص ارز خارجی) ارز خارجی باقیمانده در كشور پس از كسر ضریب خروج ارز خارجی. دگرگونی‌های نرخ تبدیل، اثر تعیین كننده‌ای بر روندهای گردشگری بین‌المللی و در نتیجه روند گردشگری و توزیع آن دارد. در كنار تعدادی از عوامل دیگر (مانند تغییرات تولید ناخالص ملی و تراز پرداخت‌ها)، نوسان نرخ تبدیل ارز تا حدود زیادی سبب روندهای انشعابی در مخارج گردشگری توسط كشورها است(ولا، 1384: 114).

گردشگری و عرضه و تقاضا:
قانون عرضه بیانگر آن است که رابطۀ مستقیم میان قیمت کالا یا خدمت مورد نظر و مقدار کالا یا خدمتی که تولید کنندگان عرضه می‌کنند، وجود دارد به شرط آنکه سایرعوامل ثابت باشند.

قانون تقاضا می‌گوید که رابطه معکوس میان قیمت کالاها و خدمات و مقدار کالاها یا خدماتی که خریداران مطالبه می‌کنند وجود دارد، به شرط آنکه سایر عوامل ثابت باشند.

گردشگری و توسعه:
اگر منافع گردشگری در سطح جوامع و مناطق یک کشور به درستی توزیع شود می‌تواند سطح زندگی مردم را بهبود بخشد. (پاپلی یزدی، 1385: 93). به همین دلیل توسعه گردشگری، به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته، عامل مؤثری در مقابله با فقر است و موجب افزایش درآمد قشرهای مختلف، کاهش بیکاری و رونق اقتصادی و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی مردم و افزایش رفاه اجتماعی می‌شود. (كاظمی، 1385: 6). در برنامه توسعه سازمان ملل (undp) شاخص توسعه‌ی انسانی معرفی شده است این شاخص نه فقط درآمد ناخالص ملی سرانه، بلکه میزان امید به زندگی مردم و نرخ با سوادی را نیز مورد توجه قرار می‌دهد (داسویل، 164:1384).

منبع:
http://www.tourismroham.com