این امامزاده در شمار بناهای زیبای اوایل قرن هشتم هجری قمری است که بنام بقعه جعفریه هم خوانده میشود و آرامگاه جعفربن مرتضی از مشاهیر آن عهد است. دو کتیبه در نمای خارجی برج جعفریه نقش شده است، گنبد اصلی بقعۀ جعفریه هرمی شکل بوده است. قسمت پائین گنبد مرکب از هشت ضلع است. کایبه خارج برج زوجی است. کتیبه اول آن بخط کوفی و دومین بخط ثلث سفید بر روی کاشی معرق لاجوردی نقش شده ، در سردر ورودی لوحه ای بخط ثلث سفید بر روی کاشی معرق موجود است. در داخل برج سنگ آرامگاه که حاوی کتیبه و نام و نشان صاحب قبر است باقیمانده است. 

در پایان کتیبه گیلوئی گنبد تاریخ سال 725 هجری قمری بخط ثلث ثبت شده است. هم چنین در روی کتیبه سنگ آرامگاه پس از ذکر القاب و مقامات معنوی صاحب قبر تاریخی بشرح زیر نقر است: 

« توفی فی منتصف محرم من سنه خمس و عشرین و سبعمائه » . 725 هجری

وجه تسمیه این مناره بمناسبت نزدیکی با باغ معروف قوشخانه که از باغات سلطنتی شاه عباس اول بوده است میباشد، در روی بدنه و قاعده این مناره آثاری از کتیبه و خطوط دیده میشود، ساختمان آن از دوره مغول میباشد.

مسجد جامع دشتی بعلت داشتن گنبد عظیم آجری عهد مغول و قرن هشتم هجری درزمره ابنیه مهم و مشهور این دوران است، در این جامع در حال حاضر کتیبه و نوشته ای که دال بر زمان قطعی ساختمان و نام بانی آن باشد دیده نمیشود. در اطراف این مسجد تاریخی آثار ساختمانهای دیگری بنظر میرسد، هم چنین مناره هائی هم در مجاورت مسجد بوده است که در حال حاضر اثری ازبناهای مجاور آن برجای نیست. 

برفراز سردری دو مناره زیبای آجری مزین بمقرنس کاری و کاشیهای معرق رنگین دیده میشود که دارای پوششی از کاشی فیروزه ای در متن شطرنجی و آجری است، این دو مناره را از ساختمانهای اواخر قرن هشتم هجری میدانند

مسجد کاج که دارای گنبد آجری نوک تیز و کتیبه ای از کاشی معرق و خط ثلث میباشد متعلق بقرن هشتم هجری قمری است، این مسجد دارای مناره هائی بوده است که امروزه اثری از آنان دیده نمیشود . اسامی خلفاء راشدین در طرفین محراب مسجد خوانده میشود. 

در طرفین ایوان آرامگاه عمو عبدالله که بر روی سنگ قبر آن تاریخ 716 هجری نقر شده است دو مناره جلب نظر مینماید، که بعلت ارتعاشی که در آنان پس از تکان دادن یکی در دیگری و حتی در تمام ایوان مشاهده میشود بمنار جنبان شهرت یافته ، این بنا بشیوه معماری دوران مغول میباشد.ایوان آرامگاه مزین بکاشیکاری لاجوردی رنگ باشکال ستاره چهار پر و کثیر الاضلاع میباشد . کتیبه سنگ قبر چنین است: 

« هذا قبذ الشیخ الزاهد البارع المتورع السعید المتقی عمو عبدالله بن محمد بن محمود سقلا رحمه الله علیه و نور فی السابع عشره من ذی حجه سنه ست عشره و سبعمائه »

مسجد جامع اشترجان از ابنیه بسیار با شکوه قرن هشتم هجری است ، که بانی آن بر طبق کتیبه گچبری مسجد فخرالدین نام بوده، سال اتمام بنا 715 هجری قمری است، این مسجد دارای مناره هائی است که قسمت اعظم آن از بین رفته و منهدم گردیده ، در سردر کاشیکاری نام خلفاء راشدین ثبت شده، لوح تاریخی از زمان ابوالنصر حسن بهادرخان بتاریخ سال 881 هجری در سردر شرقی مسجد نصب میباشد ، در این جامع و محراب ( ص 33 ) و ایوان شمالی آن کتیبه های متعددی خوانده میشود، سنگابهای تاریخی مسجد ارزنده و قابل توجه است. 

کتیبه اصلی گنبد مسجد بخط کوفی برجسته بر زمینه گچ میباشد. تاریخ این کتیبه در بالای محراب آن نوشته شده است (سال 715 هجری قمری ). در داخل مقرتسهای کاشی سردرنام خلفای راشدین خوانده میشود. و همچنین نام استادان کاشیکار سردر مسجد بخط ثلث در دو لوحه باقیمانده است: عمل استاد احمد و حاجی محمد قطاع تبریزی. 

چندین سنگ قبر مرمر قدیمی ، دارای خطوط و کتیبه در تکیه ای بنام مقبره خواجه نظام الملک دیده میشود، که یکی از آنان منسوب به خواجه نظام الملک و بقیه را به ملکشاه سلجوقی و سایر پادشاهان و خاندان سلجوقی منسوب میدانند. 

مجموعه ای از ساختمانهای قدیمی در قریه شهرستان باقیمانده است، که اکنون بنام شاهزاده ابراهیم و شاهزاده حسین شهرت دارد، همچنین گنبدی آجری بسبک دوره سلجوقی در این ناحیه بنظر میرسد ، که بنابرروایات باید آرامگاه الراشد بالله خلیفه عباسی باشد، که در سال 532 هجری قمری در اصفهان مقتول و در این مکان مدفون شده است. در مجاورت این آثار تاریخی دو مناره سلجوقی بر جای مانده است.

بنای این مناره از دوره سلجوقی است، در ساختمان آن تزئینات آجری دیده میشود.