بهرام عابدینی
بهرام عابدینی
بهرام عابدینی
گذراندن اوقات فراغت که جهانگردی نیز یکی از اشکال آن است، تابع دو متغیر زمان و مکان است. با توجه به این عامل، اشکال و شیوههای متفاوت و متنوعی از گذراندن اوقات فراغت به وجود میآید که هر کدام جایگاه خاص خود را دارند. بنابراین برای اینکه بتوان ویژگیهای صنعت توریسم و فعالیتهای آن را مشخص نمود، لازم است معیارها و ضوابط تقسیمبندی گذراندن اوقات فراغت را بازشناخت. بدین لحاظ دو عامل زمان و مکان در تقسیمبندی اشکال متنوع آن اهمیت زیادی دارند.
سازمان جهانی گردشگری[1] در سال 1991 به بررسی مفهوم گردشگری در حوزهای فراتر از تعاریف کلیشهای تعطیلات پرداختهاست. تعریفی که رسماً پذیرفته شدهاست: فعالیتهایی که شخص در طی سفر و در زمان اقامت در محلی به جز محیط متعارف خود به مدت کمتر از یک سال متوالی و با اهدافی چون گذراندن اوقات فراغت، کسب و کار و غیره انجام میدهد. اصطلاح محیط متعارف (معمول) جابهجاییهای بین محیطهای سکونت معمول و سفرهای منظم و عادی بین محل اقامت و محیط کار را شامل نمیشود (گلدنر و ریچی، 1392: 24).
انواع گردشگری
مقدمه
صنعت گردشگری یکی از بزرگترین و پربازدهترین فعالیتهای اقتصادی در دنیا است که بالاترین میزان ارزش افزوده را ایجاد میکند و بطور مستقیم و غیر مستقیم، سایر فعالیتهای اقتصادی و فرهنگی را تحت تاثیر قرار میدهد. گردشگری یکی از منابع عمده درآمدزایی و ایجاد اشتغال در جهان به شمار میآید به طوریکه بسیاری از آن به عنوان صنعت اول دنیا یاد میکنند.