بهرام عابدینی
بهرام عابدینی
بهرام عابدینی
گذراندن اوقات فراغت که جهانگردی نیز یکی از اشکال آن است، تابع دو متغیر زمان و مکان است. با توجه به این عامل، اشکال و شیوههای متفاوت و متنوعی از گذراندن اوقات فراغت به وجود میآید که هر کدام جایگاه خاص خود را دارند. بنابراین برای اینکه بتوان ویژگیهای صنعت توریسم و فعالیتهای آن را مشخص نمود، لازم است معیارها و ضوابط تقسیمبندی گذراندن اوقات فراغت را بازشناخت. بدین لحاظ دو عامل زمان و مکان در تقسیمبندی اشکال متنوع آن اهمیت زیادی دارند.
در جهان در حال تحول ما هر زمان گروهی از فعالیت های اقتصادی-اجتماعی طرف توجه بیشتر واقع میشوند و منافع و اهمیت یا محدودیت ها و موانع پیش روی آن ها مورد بحث و بررسی قرار میگیرند.
دریاچه اوان در استان قزوین و در منطقه زیبای الموت در کنار روستایی به همین نام قرار دارد. این دریاچه اوان ۸۹اُمین اثر طبیعی است که در بهمن ماه ۱۳۸۹ توسط سازمان میراث فرهنگی در فهرست میراث طبیعی ایران قرار داده شد. این دریاچه بیش از هفتاد هزار متر مربع مساحت دارد، در ارتفاع هزار و هشتصد و پانزده متری از سطح دریا واقع شدهاست. طول آن در طویلترین قسمت ۳۲۵ متر و عرض آن ۲۷۵ متر میباشد.
مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد به مجموعه عمارتها و کاخهایی گفته میشود که در دربند، شمالیترین و خوش آب و هواترین منطقه تهران در زمینی به مساحت ۱۱۰ هکتار بنا شدهاست.
شهرستان قاينات سرزمين طلاي سرخ زعفران در شمال استان خراسان جنوبی قرار گرفتهاست. بر اساس شواهد و یافته های باستان شناسی، سابقه استقرار و سکونت بشر در غار خونیک واقع در 18 کیلومتری جنوب قاین به 12 تا 20 هزار سال پیش از میلاد بازمیگردد. قاین از شهرهای کهن و تاریخی استان خراسان جنوبی است و به استناد متون تاریخی سابقه آن به پیش از اسلام می رسد. این شهر در دوره ساسانی دارای اهمیت فراوانی بوده است. قاین در دوره اسلامی بزرگترین شهر قهستان بوده و به دلیل قرار گرفتن در مسیر راه های مهم تجاری سیستان و کرمان و سواحل دریای عمان به (سنگ بست)، همیشه دارای اهمیت بوده است.
مقبره ی خواجه ربیع متعلق به دوران صفویه در شهر مقدس مشهد می باشد. این مقبره در انتهای خیابان خواجه ربیع قرار دارد و در تاریخ ۱۵ دیماه ۱۳۱۰ به شماره ی ۱۴۲ به ثبت آثار ملی ایران درآمده است. این ساختمان در دوران صفویه به توصیه ی شیخ بهایی و به دستور شاه عباس صفوی ساخته شده است.
ایرانیان دوست دارند که در دنیا ملتی با پیشینه تاریخی درخشان و فرهنگ و تمدن غنی شناخته شوند. البته اگر کسی به کتابهای تاریخی رجوع کند یا با گردش در این سرزمین پهناور، آثار برجای مانده از گذشته را ببیند، با آنان هم عقیده خواهد شد؛ اما اگر همان شخص، همراه ایرانیان به دامن طبیعت برود، صحنههایی را میبیند که کوچکترین نسبتی با غنای فرهنگی و پیشرفت تمدنی ندارند.