خراسان بزرگ بخشی از ایران بزرگ و از دوران ساسانیان نامی سنتی و همگانی برای اشاره به نواحی شرقی ایران است و نام آن از دوران ساسانیان در ایران مرسوم شد. پیش از این، در زمان هخامنشیان و اشکانیان، این ایالت، پارساوا (پارتاوا، پهلَو، یا پَرْثْوَ) نام داشت. ساسانیان گسترهٔ خود را به چهار بخش تقسیم کرده بودند که یکی از آن بخش‌ها خراسان به معنای «سرزمین خورشید» بود. گسترهٔ تاریخی خراسان شامل استان خراسان در ایران کنونی و بخش‌های زیادی از افغانستان و ترکمنستان امروزی بوده‌است. در مفهوم گسترده‌تر ازبکستان و تاجیکستان و بخش‌هایی از قرقیزستان و قزاقستان را هم می‌توان در قلمرو خراسان بزرگ تاریخی به حساب آورد. برخی نویسندگان همچون علی شریعتی خراسان بزرگ را مهد سیاسی ایران و برخی دیگر آن را حتی سرزمین مادری زبان و فرهنگ فارسی دانسته‌اند

کاروانسرای دیر گچین مربوط به دوره ساسانی - دوره صفوی است و در شهرستان قم، بخش مرکزی، کیلومتر ۶۰ بزرگراه گرمسار واقع شده است.

شهرستان گنبد کاووس از نظر آب و هوای جز اقلیم مدیترانه ای به حساب آمده که دارای فصل تابستان نسبتا گرم و خشک بوده طوریکه 150 تا 200 روز از سال آبی خشک می باشد.