شهرستان قاينات سرزمين طلاي سرخ زعفران در شمال استان خراسان جنوبی قرار گرفته‌است. بر اساس شواهد و یافته های باستان شناسی، سابقه استقرار و سکونت بشر در غار خونیک واقع در 18 کیلومتری جنوب قاین به 12 تا 20 هزار سال پیش از میلاد بازمیگردد. قاین از شهرهای کهن و تاریخی استان خراسان جنوبی است و به استناد متون تاریخی سابقه آن به پیش از اسلام می رسد. این شهر در دوره ساسانی دارای اهمیت فراوانی بوده است. قاین در دوره اسلامی بزرگترین شهر قهستان بوده و به دلیل قرار گرفتن در مسیر راه های مهم تجاری سیستان و کرمان و سواحل دریای عمان به (سنگ بست)، همیشه دارای اهمیت بوده است.

چشمه آب گرم مرتضی علی با داشتن چشمه‌های جوشان با دو نوع آب سرد و گرم کنار هم در دل کویر ایران زمین در مسیر گردشگری روستای خرو و در فاصله ۲۷ کیلومتری شهر طبس واقع شده‌است.

The 17th century Safavid capital referred to as “Nesf-e-Jahan” (Half the World) by  the Persians, is where today, the climax of Persian architecture can be witnessed in the serene purity of its grandiose mosques and elegant palaces. The ancient city gained political significance under the mighty Saljuqs in 11^th and 12^th centuries. The superb congregational Mosque of Esfahan dates mainly from this glorious period, having many earlier parts and later additions, earning it the title “the encyclopedia of Persian Mosque”. The great Safavid monarch, Shah Abbas I, moved his capital to Esfahan in 1598, where he lay out a new city center with a vast central square adorned on each side with a remarkable monument, the majestic Imam and Sheikh Lotf-o-LLah Mosque, the reception and gateway palace of Ali-Qapu, and the Qeisarieh Bazaar.