استوانهٔ کوروشِ بزرگ یا منشورِ حقوقِ بشرِ کوروش لوحی از گِلِ پخته است که در سال ۵۳۸ پیش از میلاد به‌فرمانِ کوروش بزرگ هخامنشی پادشاه و بنیانگذارِ شاهنشاهیِ هخامنشی نگاشته شده است. به‌تازگی بخش‌هایی از نسخهٔ دیگری از متنِ استوانه، بر روی دو قطعهٔ لوحِ گِلی در مجموعهٔ بابِلیِ موزهٔ بریتانیا شناخته شده است که بازماندهٔ نسخهٔ بایگانی شدهٔ همین استوانه است. نیمهٔ نخست این لوح از زبان رویدادنگارانِ بابلی و نیمهٔ پایانیِ آن، سخنان و دستورهای کورش به‌زبان و خط میخی اکدی (بابلی نو) نوشته شده‌است. این استوانه در سال ۱۲۵۸ خورشیدی/ ۱۸۷۹ میلادی در نیایشگاه اِسَگیله (معبد مردوک، خدای بزرگ بابلی) در شهرِ بابِلِ باستانی پیدا شده و در موزه بریتانیا در شهر لندن نگهداری می‌شود. این منشور یکی از بزرگترین نشانه‌های روحیهٔ بردباری در فرهنگ ایرانی است. نامِ دبیر و نگارنده‌ای که از متنِ استوانهٔ کوروش نسخه برداری کرده، قیشتی مردوک بوده ولی نامِ دبیری که متنِ اصلی را نوشته، مشخص نیست.