منظره عمومی بقعه که شامل طاقنماهای آجری و مقرنس کاری گچی و ایوان رفیع و حجراتی در اطراف صحن میباشد در کل دال بر انتساب زمان این ساختمان بدوره صفویه است.
کتیبه ای که بخط رقاع بالای در ورودی شرقی بر روی سنگ نقره شده ، متن آن چنین است : السلطان العارفین قطب السالکین شیخ المحققین سلطان شهاب الدین اهری قدس الله روحه العزیز.
بهدلیل علاقهی صفویان به شیخ شهابالدین عتیق تبریزی (اهری) آخرین ساخت و سازهای بنا در دورهی شاهعباس صفوی انجام شد. ارتفاع مناره مسجد حدود 17 متر است که همراه پایهی سنگیاش، بیش از پنج متر آن کاشیکاری شده است. بخش مرکزی مجموعه شامل مسجد، خانقاه، چینیخانه، حظیره سنگی محل دفن شیخ شهاب، حیاط و محل استقرار زائران بوده است. این مجموعه همراه بناهای دیگر، از جمله نقارهخانه که عملکرد سردر ورودی را هم داشته، در باغ بزرگی محصور با دیوار قرار داشته که امروزه بخشی از باغ تصرف شده است؛ اما یکی از شاخصههای مهم معماری فرهنگی - مذهبی ایرانی بهشمار میرود.
این آرامگاه در دوره صفویه به احتمال زیاد در روزگار شاه عباس اول بر مزار شیخ شهابالدین اهری، در شهر اهر ساخته شده است اما آثاری از دورههای قبل (دوره ایلخانی) در آن وجود دارد. مسجد شیخ شهابالدین اهری در ضلع شرقی صحن این بقعه ساخته شده است و دارای گچبریها و تزئینات نقاشی است. دور تا دور دیوار مسجد دستخطهایی وجود دارد که بین آنها دستنوشتههایی را از شیخ بهایی، شاه عباس سوم و ابوالقاسم نباتی تشخیص دادهاند.
شیخ صفی الدین اردبیلی نیز که سه نسل بعد از شیخ شهاب الدین اهری پا به عرصه ی علم و دانش گذاشته است از مریدان شیخ شهاب الدین اهری به شمار می آید. تصاویر آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی را میتوانید اینجا مشاهده کنید.
https://www.bahramabedini.com/fa/photography/historical/iran/tomb-and-mosque-of-sheikh-shahab-aldin-ahari#sigProId79b7404dd3
مراجع: فهرست بناهای تاریخی و اماکن باستانی ایران به نگارش نصرالله مشکوتی ، ایسنا، ویکی پدیا، شرح حال شیخ شهاب، موزه ادب و عرفان اهر
درباره شیخ شهاب الدین اینجا بخوانید و همچنین در وبلاگ کانون پرورش فکری اهر