Displaying items by tag: محمود ضیایی

تحقق گردشگری مستلزم فاصله گرفتن از محیط معمول زندگی است. از این رو حرکت و جابه‌جایی را باید یکی از مولفه‌های اصلی گردشگری دانست. همان‌گونه که سیستم گردش خون در بدن اکسیژن و مواد غذایی را به سلول‌ها رسانده و مواد زائد را دفع می‌کند، حمل و نقل در گردشگری نیز گردشگر را به مقصد رسانده و به مبداء بازمی‌گرداند و ضامن حیات سیستم گردشگری است چرا که هیچ سفریبدون جابه‌جایی محقق نمی‌شود. این جابه‌جایی از طریق شیوه‌های مختلف حمل‌ونقل انجام می‌شود. همان‌طور که کولیر (۱۹۹۴) نیز اشاره دادر، حمل و نقل سه نیاز گردشگر را برطرف می‌کند:

آثار توسعه گردشگری در مناطق میزبان بیش از هر چیز خود را در فرآیندهای توسعه‌ی اقتصادی و کالبدی نشان می‌دهد. برای درک این مطلب ابتدا باید عوامل اصلی شکل دهنده‌ی الگوهای توسعه گردشگری و سپس چگونگی ترکیب این عوامل و اثرات آن در شکل‌گیری اشکال فضایی کاملا متفاوت گردشگری را آثار اقتصادی را نیز به همراه دارد. این آثار از محلی به محلی دیگربسته به سطح توسعه اقتصادی محل متفاوت است اما می‌تواند طیفی از آثار را بر تراز پرداخت‌ها، رشد اقتصادی ملی و منطقه‌ای و ایجاد اشتغال را در برداشته باشد. متاسفانه گردشگری در مقابل تغییرات بسیاری از عوامل خارجی بی‌ثبات نوسان‌پذیر است (برای مثال می‌توان از عواملی چون تغییرات نرخ برابری ارز، نوسان قیمت نفت، بحران‌های سیاسی و تغییرات مد نام برد) و این به آن معناست که این صنعت نمی‌تواند شرایط پایه‌ای محکمی را برای توسعه اقتصادی فراهم آورد. در کشورهای جهان سوم، گردشگری ممکن است میزان وابستگی خارجی را افزایش دهد و در بسیاری از موارد مشاغل ایجاد شده از کیفیت پایینی برخوردار باشند.

منبع: ضیایی، محمود؛ ۱۳۸۸؛ جغرافیای گردشگری؛ ص ۱۱۱