Displaying items by tag: عکس

عکسبرداری هوایی(Aerial Photography)
عکسبرداری هوایی دارای دو کاربرد است: کارتوگراف‌ها و نقشه کش‌ها، اندازه گیری‌های جزئیات را برای تهیه نقشه روی عکس هوایی انجام میدهند. مفسرین عکس‌های هوایی از آنها برای تعیین شرایط محیطی و کاربری زمین استفاده میکنند. اگر چه هم نقشه و هم عکس‌های هوایی دیدی مثل چشم پرنده، از زمین را نمایش میدهند ولی با این وجود عکس‌های هوایی نقشه نیستند. نقشه‌ها نمایش افقی سطح زمین بوده و از نظر جهات و هندسه(حداقل در محدوده‌هایی که یک جسم سه بعدی بصورت دوبعدی دیده می‌شود) دقیق می‌باشند. به عبارت دیگر عکس‌های هوایی نشانگر میزان بالایی از انحراف شعاعی می‌باشند. این انحراف، انحراف توپوگرافی بوده و تا زمانی که تصحیحات انجام نگیرد، اندازه‌گیری با عکس‌ها دقیق نخواهد بود. با این وجود عکس‌ها ابزاری قوی برای مطالعه پیرامون زمین هستند. چون بیشتر سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی می‌توانند این انحراف شعاعی را تصحیح کنند، عکس‌های هوایی عالیترین منبع اطلاعاتی برای بیشتر پروژه‌ها می‌باشند، خصوصا آنهایی که به داده‌های مکانی از یک منطقه در فواصل متناوب، در یک دوره طولانی نیاز دارند. همچنین کاربردهای خاص آنها شامل بررسی‌های کاربری زمین و تحلیل‌های بومی است.

فتحعلی شاه قاجار برای تفریحات تابستانی خود دستور می دهد تا در منطقه ای خوش آب و هوا خارج از شهر تهران که وسعتی بسیار کمتر از امروز داشت باغی مصفا بسازند. درکنار روستایی که «گُرده وی» یا «گُرده به»خوانده می شد و در نیاوران امروز قرار داشت به جای نیزاری که در همسایگی روستا واقع بود باغ را ساختند. باغ ییلاقی فتحعلی شاه که در جای نیزار ایجاد شد را «نی آوران» نامیدند که بعدا به نام «نیاوران» مشهور شد. محمد شاه نیز در همین باغ بنای کوچک و ساده ای بنا کرد و به دنبال او ناصرالدین شاه «کاخ صاحبقرانیه» را در این باغ ساخت. آخرین بنایی که در دوران قاجار در این باغ ساخته شد مشهور به کوشک احمدشاهی است.
در زمان حکومت پهلوی دوم، برخی از بناهای کوچک این باغ تخریب شد و کاخ اختصاصی نیاوران با سبکی مدرن جهت سکونت وی و خانواده اش ساخته شد.
اکنون محوطه کاخ شامل کاخ اختصاصی نیاوران، کاخ صاحبقرانیه، کوشک احمدشاهی و گلخانه ها و مدرسه اختصاصی پهلوی می باشد.

اگر چه تاريخچه كاخ گلستان به زمان شاه عباس صفوي ( 988 ه.ق ) بر مي گردد و بخشي از سفرنامه پيترو دلا واله (در سال 1028 ه.ق كه شهر تهران را با چنارستاني كه قصر سلطنتي را احاطه كرده بوده ، توصيف نموده است ( سر آغازي بر ارگ سلطنتي ) خود مويد اين نكته است ، و در سلسله هاي بعد كم يا بيش نيز مو رد توجه واقع شده تا اينكه در عهد كريمخان زند ما بين سالهاي 1173 تا 1180 ه.ق نيز اين مجموعه با ساخت ديوانخانه اي دچار تغييرات اساسي گرديده ، ولي اهميت واقعي ارگ را مي توان به دوران آقا محمدخان قاجار نسبت داد .

در موزه سنجش تبریز که به خانه سلماسی مشهور است نخستین ابزارهای سنجش زمان، وزن، برق، آب، بنزین در ایران نگهداری می‌شود.
نیاز انسان به داشتن مقیاسها و همچنین استفاده از ابزار و ادوات سنجش از بدو تشکیل جوامع انسانی مطرح بوده چرا که باعث نظم بخشیدن به زندگی اجتماعی می شده است.
انسان از روزگاران دور، اگر کشاورزی می کرد باید ضمن کسب آگاهیهایی از دگرگونیهای فصلی نسبت به سطح تعیین حدود اراضی نیز اقدام می کرد، به هنگام دادو ستد نیز لاجرم معیارها و مقیاسهایی برای کالاهایش منظور می نمود، و اگر سرپناهی برای خود ایجاد می کرد، لازم بود به رعایت مقیاسهایی خویشتن را مقید سازد.

ربع رشیدی یکی از بناهای تاریخی و ارزشمند شهر تبریزواقع در محله عباسی تبریزاست. حدود ۷۰۰ سال پیش در تبریز، دانشگاهی به‌نام رشیدالدین فضل‌الله همدانیایجاد شد. رشیدالدین وزیر غازان خاناز حکمرانان وقت آن دیار بود. در آن زمان این دانشگاه شامل چهار دانشکده بود که در چهارطرف آن قرار داشت و اربع یا چهار عربی را به خود اختصاص داد و این مکان ب‌نام ربع رشیدی شهرت یافت.

اين درياچه در 18 کيلومترى شمال باخترى بستان‎آباد تبريز قرار دارد و ارتفاع آن از سطح دريا 1890 متر است. آب اين درياچه بيشتر از رودها و آبراهه‎هاى فصلى و سيلابى و به مقدار کمتر از طريق چشمه‎هاى زيردرياچه تأمين مي‎شود و شيرين است.درياچه و آب راکد قوري گل، در کنار جاده ترانزيتي تبريز- بستان آباد در فاصله 45 کيلومتري شرق تبريز و 15 کيلومتري غرب بستان آباد، در ميان کوهها و ارتفاعات شرقي گردنه شبلي در يک گودي واقع شده است. اين درياچه در ميان مردم محل به نام قوري گل (استخر خشک) معروف است اما بعضي آن را دوري گول (استخر آب زلال) و برخي قويل گول (استخر و گودال ژرف و عميق(مي نامند. شايد اين نام مصداق بيشتري داشته باشد. درازا و پهناي قوري گل، 4 کيلومتر و مساحت آن 16 کيلومتر مربع است و ژرفاي اين درياچه - که تمام سال آب دارد- در عميق ترين نقطه به 13 متر مي رسد. آب اين درياچه شيرين و در صورت تصفيه قابل شرب مي باشد. در حال حاضر اين آب داراي آبياري کشتزارهاي روستاهاي پيرامون درياچه يعني روستاهاي ارشتناب، رامناب و يوسف آباد، به مصرف مي رسد.

سهند نام قله‌ای در جنوب شهر تبریز دراستان آذربایجان شرقی است
ارتفاع کوه سهند از سطح دریا 3695 متر می‌باشد و مخروطی بسیار پهن و گسترده دارد که از توف‌ها و خاکسترهای فوران تشکیل گردیده و بر اثر آب‌های جاری دره‌های تنگی در آنها ایجاد شده است.
سهند در زمره کوه‌های رشته کوه‌های البرز است که در شمال مراغه و از غرب به شرق کشیده شده و بلندترین قله آن جام نام دارد كه ۳۷۱۰ متر ارتفاع دارد. سهند و جام دو قله به هم چسبیده این رشته کوه می‌باشند.
سهند در تمام سال پوشیده از برف است. دامنه‌های سهند در طول سال پوشیده از گل و ریحان و لاله واژگون است.

کندوان در 50 كیلومتری جنوب غربی تبریز؛ یكی از روستاهای دهستان سهند می باشد كه در 18 كیلومتری جنوب اسكو، در دامنه سرسبز سلطان داغی واقع شده است. این روستا طبق سرشماری عمومی نفوس و مسكن سال 1375، 137 خانوار و 750 نفر جمعیت دارد كه به كار كشاورزی و دامداری و صنایع دستی اشتغال دارند. آنچه به كندوان هویت باستانی داده وجود 117 خانوار و منزل مسكونی در درون توده های مخروطی و هرمی شكل صخره ای است. روستاییان كندوان داخل این توده ها برای خود خانه مسكونی، آغل، انبار و كارگاه ایجاد كرده اند.
معماری صخره ای، حاكی از صحنه های مبارزه و جدال انسان با طبیعت و در خدمت گرفتن صخره های طبیعی است. در معماری معمولی، به وسیله مصالح ساختمانی گچ، آهك و خشت، هیئت اصلی بنا را به وجود می آورند، در صورتی كه در معماری صخره‏ای فضای مورد نظر در درون توده سنگ هویدا می گردد و سنگ، مانند كالبدی، قشری مستحكم در اطراف این فضا ایجاد می كند.