گردشگری، ایران گردی، مدیریت جهانگردی
به قلم شهرزاد عابدینی
به سردبیری شهرزاد عابدینی
به سردبیری شهرزاد عابدینی
گذراندن اوقات فراغت که جهانگردی نیز یکی از اشکال آن است، تابع دو متغیر زمان و مکان است. با توجه به این عامل، اشکال و شیوههای متفاوت و متنوعی از گذراندن اوقات فراغت به وجود میآید که هر کدام جایگاه خاص خود را دارند. بنابراین برای اینکه بتوان ویژگیهای صنعت توریسم و فعالیتهای آن را مشخص نمود، لازم است معیارها و ضوابط تقسیمبندی گذراندن اوقات فراغت را بازشناخت. بدین لحاظ دو عامل زمان و مکان در تقسیمبندی اشکال متنوع آن اهمیت زیادی دارند.
سازمان جهانی گردشگری[1] در سال 1991 به بررسی مفهوم گردشگری در حوزهای فراتر از تعاریف کلیشهای تعطیلات پرداختهاست. تعریفی که رسماً پذیرفته شدهاست: فعالیتهایی که شخص در طی سفر و در زمان اقامت در محلی به جز محیط متعارف خود به مدت کمتر از یک سال متوالی و با اهدافی چون گذراندن اوقات فراغت، کسب و کار و غیره انجام میدهد. اصطلاح محیط متعارف (معمول) جابهجاییهای بین محیطهای سکونت معمول و سفرهای منظم و عادی بین محل اقامت و محیط کار را شامل نمیشود (گلدنر و ریچی، 1392: 24).
انواع گردشگری
مقدمه
صنعت گردشگری یکی از بزرگترین و پربازدهترین فعالیتهای اقتصادی در دنیا است که بالاترین میزان ارزش افزوده را ایجاد میکند و بطور مستقیم و غیر مستقیم، سایر فعالیتهای اقتصادی و فرهنگی را تحت تاثیر قرار میدهد. گردشگری یکی از منابع عمده درآمدزایی و ایجاد اشتغال در جهان به شمار میآید به طوریکه بسیاری از آن به عنوان صنعت اول دنیا یاد میکنند.