استفاده از معماری یزد و ونیز برای توسعه گردشگری دوبی
این اقدام اگر چه کپی از یک معماری کشور دیگر است اما ذوق و سلیقه به کار رفته در آن غیر قابل انکار است. این در حالی است که ایران با داشتن معماری فاخرتر از آن نتوانسته از ظرفیت موجود استفاده کند و در بسیاری از اوقات دست روی دست گذاشته تا بافتهای تاریخی موجود نیز به تدریج از بین بروند.
ترکیبی از معماری ونیز و یزد و شبیه سازی منطقه ای به معماری شهر بستک بندرعباس و ادعای دروغین مالکیت آنها بر جزایر ایرانی تنب بزرگ و کوچک و جزیره ابوموسی مصداق برنامه های این کشور شیخ نشین برای از آن خود کردن هویت تاریخی وملی کشورهای دیگر است.
ترکیب معماری ونیز و یزد
مسئولان شهری دوبی در منطقه ای نزدیک به برج العرب با هزینه ای بالغ بر 11 میلیارد دلار با استفاده از ترکیب یک رودخانه و ساختمانهای اطراف آن، شهر ونیز را تداعی می کنند مانند بالکن خانه های ساخته شده در آسمان این رودخانه.
از سوی دیگر در معماری همین خانه ها و بر پشت بام های آن از نماد بادگیرهای یزد استفاده شده است. این بادگیرها کارایی ندارند و تنها از معماری آن برای زیبایی بخشی به منظر بصری خانه ها استفاده شده است و روی بام هر خانه بادگیرهایی شبیه به آنچه اکنون در خانه های خشتی یزد وجود دارد، نصب شده است.
بادگیرهای شهر یزد
بادگیریهایی که بسیاری از آنها در همین شهر یزد رو به تخریب هستند و چه بسا بادگیرهایی که پشت اداره میراث فرهنگی یزد سر بریده شدند.
این بادگیرها اگر چه رفته رفته از بین می روند اما می توان نمونه بهتر و زیباتر آن را در شهر دوبی دید. شاید روزی برسد که امارات ادعا کند این بادگیرها از اول تاریخ تا کنون متعلق عرب ها بوده است و نمونه اش هم همان باشد که اکنون در جوار برج العرب ساخته شده است! همچنانکه درباره معماری بستکیه، منطقه دیگری از دوبی، ادعا می کنند این معماری متعلق به آنها بوده است.
نمونه ای از خانه های بستک در بندرعباس
تاسف بارتر اینکه معماری باستانی شهر بستک در بندرعباس در حال از بین رفتن است اما در همسایگی کشورمان، اماراتها با بهره گیری از توان معماران ایرانی ساکن بستک، شهر بستکیه خود را ساخته اند.
شهر بستکیه دوبی
امارات پیش از این نیز با طرح ادعای دروغین مالکیت بر جزایر تنب بزرگ و کوچک و ابوموسی، خواسته است تا با جعل تاریخ، گستره کشورش را بیشتر کرده و از این طریق تاریخ سازی کند. پس از آن مسئولان ایرانی درصدد بر آمدند تا با راه اندازی تورهای گردشگری و اعزام باستان شناسان به جزیره ابوموسی، مالکیت آن توسط ایران را اثبات کنند اما این طرح نیز همچنان مسکوت مانده است.
همین امر باعث می شود تا فرصتهای ایران در اثبات داشته های خود به جهانیان از دست برود و کشورهایی مانند امارات از این آب گل آلود ماهی بگیرند.
منبع: سایت مشرق، 28 دی 91
