در انتهای دهه 60 این عکس چریک کاریزماتیک و بحث‌برانگیز را به یک شمایل فرهنگی تبدیل کرد. کوردا در مورد لحظه ثبت این عکس می‌گوید: "من غرق میمیک صورت چه گوارا بودم که نشان دهند خونسردی محض در کنار خشم و درد بود." کوردا همچنین بعد‌ها این عکس را نشانه شخصیت محکم چه‌گورا دانست هنگام گرفتن این عکس چه 31 ساله بود.

دانشکده هنر موسسه مریلند با تاکید بر طبیعت زنده عکس، این عکس را به عنوان سمبل قرن بیستم و مشهور‌ترین عکس دنیا معرفی کرده است. این عکس به شکل نقاشی، چاپ، دیجیتال، گل‌دوزی، تتو، مجسمه‌سازی و هر سطح قابل تصوری باز تولید شده است. موز ویکتور‌یا و آلبرت گزارش کرده است که این عکس بیش از هر کس دیگری در جهان باز تولید شده است. جاناتان گرین، مدیر موزه عکس کالیفرنیا این عکس را جادویی توصیف می‌کند و می‌گوید: :عکس کوردار راه خود را به زبان‌های مختلف دنیا باز و خود را تبدیل به یک سمبل فرازبانی کرده است. این عکس به طرز اسرار‌آمیزی هر بار که اعتراضی پیش می‌آید، دوباره همه جا ظاهر می‌شود. هیچ چیز دیگری در تاریخ وجود ندارد که چنین خدمتی در این راه کرده باشد."

تاریخچه و تاثیر جهانی این عکس اساس مستند "چه ولوشن" ساخته تریشا زیف در سال 2008 و همچنین کتاب "زندگی پس از مرگ چه: میراث یک عکس" نوشته مایکل کیسی قرار گرفت.

منبع: سایت خانه عکاسان